من با حضور تو زنده ام مـــــــــولا ...
غیبت را گذاشته ام برای آنانی که می انگارند نیستی ..
 

در حضورت زندگی میکنم ...
هر بار صدایت زدم : ندایی آمد : حاضر ...
 

آقا اجازه : من نیز حاضرم : در کلاس درس عشـــــــق ...

     یا بن الحسن : آقای من : سلام
 
عجب شب جمعه ی عاشقانه ای ست ، این شبِ جمعه .
 
این اولین پنج شنبه شبِ محرم استـــ وُ من ،

 
بی تــــابم...

 
بــــی تاب آمدنت ... مشتــــاق دیدارت ...
و سراپا غرق در حضور و ظهور ....
 
 
در ایــن شـــبِ زیارتی اربابمان حسین (ع)
در این ماهِ حسینـــــی

که همه ، چه با پای تن - چه با پای دل - چه با پای جان
همسو با شهیدان ، روانه ی کربلایند

و میروند به ملاقات سید الشـــــهدا

 
قلبم از همین نزدیکی ها ندایی سر میدهد ، که مولایم ، عزیزتر از جانم : ( مَهدی زهرا ) در رأس تمام این سیل آدمیان

در کربلاست ...

و آنجا در جوار حسین بن علی برای یاران و عاشقانش " زیارت ناحیه " میخواند ....
 
 
آه صبر کن عزیزِ من .... بگذار من هم بیایم .... عازمم .. عازم کربلای دلم

آری دل ِ من نیز با بال عشق ؛ پرواز از سر گرفته وُ عـــزم سفر کرده ...
 
 
اجازه بده : من هم بیایم

تا طنین صدای زیبـــــــایت گوش جــــانم را بنوازد ...

اجازه بده بیایم و از نــور وجود نازنینت بهره مند گردم

اجازه بده بیایم و در دریای بی انتهای تو غرق گردم ...

غرق در اقیانوس مهــــر و عطوفتت ..
 

 
اجازه بده عشــــقِ آسمانیه من :
تا بیایم و بوسه بر قدمگاهت ، بر خاک کربلا بنهم

 
بابای آسمانی ام : اجازه بده بیایم و مروارید های روی گونه هایت را بردارم
و بوسه بر دانه دانه ی اشکهایت بگذارم
 
 
مهدی جان حتم دارم که روزی میـــــــرسم به تو ....

 اللّهم عجّل لوليّك الفرج و العافية و النّصر
و جعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدين بین يديه